انواع روان درمانی

روانکاوی
روانکاوی بسیار مفید و محبوب است. اصول آن شناخته شده اند: بیمار به درمانگرش تمام چیزهایی را که در سر دارد می‌گوید، این کار باعث می‌شود که خواست ها و آرزوهای ناخودآگاه که علائمی ایجاد می‌کنند، از بین بروند. درمان ممکن است چندین سال طول بکشید… اما متأسفانه، تمام تحقیقات علمی نشان می‌دهند که روانکاوی بالینی کافی نیست، حتی اگر به افراد بی شماری کمک کرده باشد. البته از چند سال پیش، روان درمانی هایی که از طریق روانکاوی انجام شده اند و علاوه بر مدت کوتاه ترشان، مفید تر نیز بوده اند، بیشتر شده اند؛ اما اثبات مفید فایده بودن آنها،هنوز در حال بررسی است.
درمان رفتارگرا و شناختی
درمان شناختی و رفتاری بر اساس آموزش مجدد طرح افکار (طرح شناختی) قرار گرفته است، این طرح باعث می‌شود که فرد رفتاری روشن اتخاذ کند. عموماً این درمان ها خیلی طولانی نیستند. بسیار فعالند چرا که شامل تمریناتی می‌شوند و فرد باید خودش، بدون درمانگر، آنها را انجام دهد. درمان های رفتاری و شناختی امروزه پیشرفت های بسیاری داشته اند. زیرا منفعت آنها به طور علمی به اثبات رسیده است. این نوع درمان مخصوص مشکلات اضطرابی (فوبیا، نگرانی، بحران ترس) در نظر گرفته شده است، البته برای برخی افسردگی ها، مشکلات شخصیتی، وابستگی ها و دیگر مشکلات نیز به کار گرفته می‌شود.
درمان فردی
درمان فردی مشکلات روانی را بررسی می‌کند که به واسطۀ فیلترهای روابط انسانی ایجاد شده است. این روش به روانکاوی خیلی نزدیک است، به جز سه مورد جزئی:
دوره درمان محدود است.
درمان به آنچه که در زمان حال اتفاق افتاده می‌پردازد، نه به گذشته
فقط رابطۀ بین بیمار و دیگران مورد جستجو و کاوش قرار می‌گیرد، نه مشکلات درونی اش.
درمان های فردی بیشتر برای همراهی افراد سوگوار در مراحل دیگر زندگی و قطعاً مشکلات فردی مورد استفاده قرار می‌گیرند. متأسفانه فواید این نوع درمان، به جز در زمینۀ افسردگی و جوع هنوز اثبات نشده است.
درمان های انسان گرایانه
در درمان انسانگرایانه است که گرایش های متعددی را گروه بندی می‌کنیم، اغلب آنها در سال های دهۀ 60 متولد شده اند. این تیپ های درمان متنوع و متفاوت اند، اما همه شان هدف یکسانی دارند و آن یک چیز است: تکامل پیدا کردن فرد برای دستیابی به روش مرسوم زندگی، مبتنی بر ارزش های آن. در میان درمان های انسان گرایانه تمرین های بسیار معقولی یافت می‌شوند… اما بقیه شان واقعاً عجیب و غریب و حتی خطرناک یا فرقه گرایانه هستند. علاوه بر این، هیچ فایده ای از آنها هنوز به اثبات نرسیده است. حتی اگر خدمت رسانی آنها ممکن هم باشد، باید به عنوان وسیله ای برای پیشرفت شخصیت روی شان حساب کرد، که می‌توانند شرایط را بهتر کنند ولی کمکی به درمان نخواهند کرد.
روان درمانی تحلیلی
روان درمانی تحلیلی بر پایه روانکاوی بنا نهاده شده است. رفتارها، احساسات، افکار و به طور کلی تجربیات ما انسان‌ها از منبعی خارج از آگاهی ما یا آنچه به آن توجه نداریم، از بستری که در ‌ان زندگی می کنیم و همچنین از تعامل با ذهن های دیگرنشأت می‌گیرد. تأثیر روی این دنیای تجربی توسط شیوه ها و ارتباطات درمانی که صرفأ ذهنی نباشند و از نظر عاطفی تأثیر گزار و عمیق باشند میسر می شود.‌‌
شخصیت امروز ما متأثر از شخصیت و خویشتنی است که از زمان کودکی در ارتباط با محیط اطرافمان شکل پیدا کرده است. از زمان کودکی ما راه‌هایی را برای ایجاد و نگهداری از ارتباط با پدر و مادر، خواهر و برادر، دوستان و همکلاسی‌ها درونی کرده‌ایم. این راه و روش‌ها بر نگرش و طرز برخورد ما در زمان حال تأثیر بسزایی دارد که از بیشتر آنها به طور کاملاً هشیارانه آگاه نیستیم. با کمک درمانگر ما کم کم متوجه این تجربیات می‌شویم و در می‏یابیم که چه اتفاقی برای ما افتاده است.
رابطه فرد با درمانگرش نقش مهمی در این نوع درمان ایفا می‌کند. درمانگر محیط خصوصی، امن و همدلانه‌ای را فراهم می‌کند که در آن الگوهای ناخودآگاه دنیای درون اجازه آشکار شدن می‌یابند. این محیط پاسخگو شرایطی را به وجود می‏آورد که الگو‌ها و فقدان‌های عاطفی دوباره زنده می‌شوند، ولی این بار در تعامل با درمانگری همدل و در یک محیط امن، فرد به تجربیات جدیدی از خود و از دیگری می‏رسد و الگوهای تجربی جدید پیدا می‌کند؛ تجربیات و نگاهی که مناسب یک انسان بزرگسال است نه الگوهای قدیمی و تکراری که مرتبط با آسیب پذیری، بی‌پناهی، و توانمندی‌های روانی محدود کودکی ماست .
به این ترتیب، روان درمانی تحلیلی می‌تواند بالقوه موجب ساختار سازی‌های جدید در شخصیت و رشد عاطفی فرد شود. البته باید به این نکته مهم نیز اشاره داشت که برقراری رابطه درمانی با درمانگر و بررسی دقیق و همدلانه عناصر هشیار و ناهشیار شخصیت فرد، نیازمند دقت و همکاری دو جانبه از سوی فرد و درمانگر است و به دلیل همین کار دقیق و عمیق، این درمان نسبت به دیگر روش‌های درمانی، طولانی‌تر است.
تکنیک های روان درمانی:
1) تکنیک آموزش افزایش مهارت های بین فردی
2)تکنیک حل مسئله
3) تکنیک آموزش شناسایی رفتارهای نادرست
4) تکنیک مدیریت استرس
5) آموزش مهارت های کلامی و غیر کلامی
6)تکنیک تغییر باورهای مشکل زای افراد
7) تکنیک مهار و مدیریت خشم
8) تکنیک تغییر عادت ها
9) تکنیک مواجهه
10) تکنیک پذیرش