پاسخ به 10 سوال رایج درباره زودانزالی- قسمت اول

سوال اول:  نرمالش چقدر است؟ می خواهم بدانم من نرمال هستم یا نه.

در هیچ جای سکس، هیچ عدد استانداردی وجود ندارد. هیچ فرد یا زوجی نباید دنبال استاندارد و مقایسه باشد. هر زوجی استاندارد خودشان را دارند. در مورد تعریف زودانزالی هم بعضی ها گفته اند زیر یک دقیقه. اما تعریف غالب این است و می بینید که هیچ عددی در آن وجود ندارد: زودانزالی یعنی اینکه فرد نتواند آن قدر که همسرش (یا حتی خودش) لازم دارد برای رسیدن به یک رضایت نسبی، انزال را به تاخیر بیندازد.

سوال دوم: پس من از کجا بفهمم درمان لازم دارم یا نه؟

مدیریت زمان انزال، یک مهارت است که هر مرد، برای داشتن یک رابطه زناشویی رضایت بخش، آن را باید به دست بیاورد. حالا بعضی ها به دلایل فیزیولوژیک، به طور طبیعی، در حدی هستند که برایشان دردسر درست نشود؛ این افراد در اولین رابطه ها کارشان راه می افتد و ظاهرا نیازی به درمان ندارند؛ اما حتی آنها هم به مرور زمان و با تمرین (و اگر لازم باشد با مشاوره) بهتر است یاد بگیرند چطور می شود انزال را به تعویق انداخت.

بعضی مردها اما از همان ابتدا، به دلایل فیزیولوژیک یا روانی (که البته هنوز روشن نشده) نیاز به کمک دارند. برای این دسته که ما می گوییم مبتلا هستند به «زودانزالی اولیه»، درمان، در قالب مشاوره و رفتاردرمانی (یعنی تمرین هایی که به فرد یاد می دهیم تا انجام دهد و جلسه بعد نتیجه را گزارش کند و تمرین های جدید انجام دهد و به همین ترتیب…) باید شرع شود. هدف این است که این افراد هم از بحران دربیایند. وگرنه بعد از اتمام جلسات مشاوره (حداکثر 3-4 جلسه اگر تمرین ها با جدیت انجام شود) آنها هم خودشان تمرین را ادامه می دهند و بهتر می شوند. چیزی شبیه تعلیم رانندگی، که افراد بعد از چند جلسه، دیگر خودشان مهارت شان را بالا می برند.

عده ای دیگر هم هستند که ممکن است به طور ثانویه ممکن است مبتلا شوند به زودانزالی. یعنی در یک دوره مشکلی نداشته اند و بعد گرفتار شده اند. تقریبا همه این افراد، به دلیل اضطراب های درونزاد یا برونزاد دچار مشکل می شوند چون استرس، همان طور که باعث می شود ما همه مهارت هایی که در آن خوبیم را نتوانیم خوب بروز دهیم، باعث عدم کنترل انزال هم می شود. پس «زود انزالی ثانویه» هم نیاز به مداخله درمانی دارد؛ به دو منظور: اول کمک برای کاهش استرس ها، و دوم آموزش مهارت کنترل انزال. چون این افراد مبتلا به زودانزالی ثانویه، اغلب قبل از استرس هم لب مرز بوده اند و خیلی مهارت آموزی نداشته اند و فقط بر اساس همان ویژگی های ذاتی اولیه، توانسته اند در حد بخور و نمیری خودشان را کنترل کنند.

سوال سوم: این تعریف زودانزالی که برای متاهل هاست. پس مجردها چه؟

واقعیت همین است. زودانزالی برای یک رابطه زناشویی تعریف شده و نه برای مثلا خودارضایی. پس قاعدتا فردی که هیچ رابطه ای با جنس مخالف نداشته نمی تواند بگوید من زودانزالم. ممکن است یک پسر جوان این طور باشد که با کمترین تحریک فیزیکی، حتی بدون دست زدن و فقط با دیدن یک صحنه انزال شود. خب احتمال قریب به یقین، این فرد در اولین ارتباط زناشویی زودانزالی خواهد داشت. اما آیا ما می توانیم الان برای درمان اقدام کنیم؟

این سوال را مجبورم بر اساس تجربه شخصی جواب بدهم چون در این مورد، شواهد علمی وجود ندارد. نظر من این است که درمان زودانزالی در فردی که امکان رابطه جنسی منظم ندارد، بی معناست. چون اولا ما برای مهارت آموزی در او باید برایش به طور مرتب (اقلا هفته ای دو بار) خودارضایی تجویز کنیم که من موافق نیستم و فکر می کنم بازی با چاقوست. ثانیا حتی اگر این مهارت را در تمرین خودارضایی یاد بدهیم، شرایط رابطه زناشویی با شرایط دیگر فرق می کند و استرس های رابطه با همسر یا پارتنر، همه چیز را ممکن است به نقطه صفر برگرداند. برای همین، من هیچ وقت درمان زودانزالی را در یک مرد مجرد شروع نمی کنم.

ادامه مطلب را در پست های بعدی بخوانید.