مشكلدرروابطميانفردى

در زمانه ای که ھر لحظه اش در گرو تغییرات شگفت انگیز است، ارتباطات حرف اول را مي زند و به ھمین دلیل كیفیت زندگي ھر كس بستگي به كیفیت ارتباطات او با دیگران دارد.تحقیقات مختلف حاكي از آن است كه حدود ھفتادوپنج درصد از اوقات روزانه ي ما به نحوي درتماس و ارتباط با دیگران مي گذرد. بنابراین افرادي كه از مھارتھاي ارتباطي قويتري بر خوردارند بیشتر مورد پذیرش اطرافیان خود قرار ميگیرند و فرصت ھاي ارزشمندي را به دست آورند.
سیستم ارتباطي خانواده و نوع ارتباط اعضاي خانواده با یكدیگر مي تواند از مھمترین عللي باشد كه افراد در برقراري ارتباط دچار مشكل شده وكمرو، خجالتي و منزوي بار آیند.افراد از طریق برقراري ارتباط صمیمانه قادر خواھند بود كه احساسات و عواطف خود را به اعضاي خانواده، دوستان و نزدیكان خود ابراز نمایند و در اینصورت با كمك و یاري خواستن به موقع از دیگران موفق خواھند شد كه با مسائل ومشكلات پیش آمده ي خود به بھترین نحو ممكن رفتار نموده و راه حل ھاي جدیدي را كشف كنند. ارتباطات مجموعه اي از مھارت ھاست اما مھمترین آنھا درك نقطه نظرات طرف مقابل و تفھیم نقطه نظرات خود ما مي باشد. از آن جایي كه امروزه برقراري ارتباط صمیمي بین دو یا چند نفر، نیازمند آگاھي از فنون و روش ھاست، روابط بین فردي جزء یكي از مھارتھاي زندگي محسوب مي شود.
تعریف ارتباط بین فردي
ارتباط فرایندي است كھ به وسیله آن اطلاعات و احساسات خود را از طریق پیامھاي كلامي و غیر كلامي با دیگران در میان مي گذاریم. در واقع ارتباط عبارت است از ھر گونه تعاملي كه شامل انتقال پیام باشد. این فرایند از جزئیات زیادي تشكیل شده است. در مھارت ارتباط بین فردي به موضوعاتي مثل دوست یابي، گوش كردن، حل تعارض و … مي پردازیم.
عوامل تأثیر گذار در روابط بین فردي
دوست يابي
داشتن دوست خوب در تمام مراحل زندگي، بخصوص در دوران كودكي و نوجواني بنا به دلایل زیر بسیار ضروري است:
الف: موجب افزایش احساس اعتماد به نفس و اطمینان به خود، مي گردد.
ب: موجب مي شود كه زندگاني خود را با معني و ھدفدار بدانیم و در نتیجه از احساس پوچي و نومیدي رھایي یابیم.
پ: موجب مي شود كه از احساس تنھایي و انزواي اجتماعي كه منشاء پیدایش بسیاري از بیماري ھاي جسماني و رواني است رھایي یابیم و به زندگي خود طراوت و شادابي بخشیم.
پايان دادن به دوستي ھاي نامناسب
قطع رابطه كردن یكي از كارھاي بسیار دشوار و دردناك مي باشد. ولي نه ھر قطع رابطه اي، زیرا رابطه اي كه فرد در آن مورد بي احترامي یا سوء استفاده قرار مي گیرد و جز ناراحتي و دردسر چیزي عاید وي نمي گردد، بھتر است ھر چه زودتر پایان پذیرد.
باید آماده باشیم، زیرا ممكن است طرف مقابل از این تصمیم ناراحت، خشمگین و یا شوكه شود. به وي زمان بدھیم تا ھرآنچه كه مي خواھد بگوید را بگوید. در ھنگام قطع رابطه ھیچ گاه تھدید نكنیم و از تھدید طرف مقابل نیز نھراسیم.
باید بدانیم كه ما وارد رابطه اي شده بودیم و به ھر دلیل اكنون احساس مي كنیم باید به این رابطه پایان دھیم. مھم است كه غم و اندوه خود را در یك مكان خلوت و خصوصي تخلیه و ابراز كنیم و بپذیریم كه ھمه چیز پایان یافته است. مدت زماني كه نیاز داریم تا به آرامش برسیم، بستگي به عواملي ھمچون: گذشت زمان، میزان شدت و انتظارات ما خواھد داشت. دراین زمان فردي را بیابیم كه پشتیبان و تكیه گاه ما باشد.
مھارتھاي حل تعارض
این توانایي ھا به ما امكان مي دھد كه با اغتشاش ھیجاني ھمراه با تعارض به گونه اي مواجه شویم كه وقتي بحث بالا ميگیرد به روابط دوستانه وصمیمي ما صدمه نزند.
كار گروھي:
از ویژگي ھاي كار گروھي تقویت ھمكاري، ھمفكري، ھمدلي و ھماھنگي بیشتر بین اعضاي گروه مي باشد. این امرتقویت روابط بین فردي اعضاي گروه را بیش از پیش فراھم مي كند.
مھارتھاي حل مشكل گروھي
مھارتھایي ھستنند كه راه رفع نیازھاي تعارض آمیز، راضي نگه داشتن ھمه افراد گروه و حل مشكلات و تداوم آنھا رانشان مي دھند.
اھمیت دادن
یعني بتوانیم به احساسات، نیازھا و خواسته ھاي فرد مقابل توجه نشان دھیم. زماني روابط بین فردي تقویت مي شود كه باتوجه به توان و ظرفیت خود، در مقابل عملكردھاي دیگران رفتار مناسبي داشته باشیم.
احترام گذاشتن:
یعني پذیرفتن و گرامي داشتن بي قید و شرط دیگران. با دیگران به گونه اي رفتار كنیم كه احساس كنند برایشان ارزش واحترام قائل ھستیم. یكي از نشانه ھاي احترام گذاشتن، رعایت قواعد و مقررات موقعیتي است كه در آن قرار مي گیریم.
ویژگي ھاي روابط بین فردي ناسالم
1 -ھمه چیز را گفتن. افشاي تمام اطلاعات و رازھاي شخصي.
2 -در نخستین جلسه ملاقات با صمیمیت سخن گفتن و وابسته شدن.
3 -مقدم داشتن نیازھا و خواسته ھاي دیگران بر نیازھا و خواسته ھاي خود.
4 -مدام نگران نوع واكنش دیگران نسبت به رفتار، نگرش، عقاید و سبك زندگي خود بودن.
5 -ترس از طرد شدن از سوي دیگران.
6 -نیاز به پذیرش و تأیید دیگران.
7 -نیاز به خشنود سازي دیگران در ھمه اوقات.
8 -اجازه دادن به دیگران تا ھدایت زندگي ما را در دست بگیرند.
9 -وانمود به موافقت كردن در صورتي كه كاملاً مخالف ھستیم.
10-روي آوردن به فعالیتھا و رفتارھاي افراط آمیز به منظور ھمرنگي با دیگران مانند: مصرف مواد مخدر و الكل،گرسنگي كشیدن، پرخوري عصبي، بي محابا خرج كردن، رابطه جنسي و غیره.