علایم جاده زندگی زناشویی

علایم جاده زندگی زناشویی

بوق زدن ممنوع：
یعنی فریاد کشیدن و داد و بیداد کردن ممنوع!

خطر ریزش کوه：
یعنی وقتی ناسپاس هستی, وقتی توهین و فحاشی میکنی, انتقاد، قضاوت و تحقير و مقايسه ميكني،باید منتظر بارش خرده سنگ ها بر سرت باشی!

پیچ خطرناک：
یعنی سرعت خود را کم کنید!!! زندکی هم به کمی شوخ طبعی نیاز دارد.

با نور بالا حرکت نکنید：
یعنی هرگز تصور نکن که همیشه حق به جانب توست. اطمینان داشته باش وقتی ماشین مقابل, همسرت است, نتواند خوب ببیند, تو پیروز نیستی؛ چون با تو تصادف می کند!

خطر سقوط بهمن：
یعنی در جاده زندگی مدام پرخاش نکن. قهر نکن. تو با صدای خطاهای کوچکت باعث می شوی خرده برف ها به هم امیخته و به تدریج به بهمنی بزرگ تبدیل شوند و در نهایت سر از دادگاه های خانواده در اوری.

سبقت ممنوع：
یعنی چرا همسرت را رقیب خود می دانی؟ با او همراه و همفکر شو! در كنار هم حركت كنيد!

جاده دو طرفه است：
یعنی کمی هم به همسرت بیندیش و ببین چه خواسته ای دارد. یکه تازی و فقط به فکر خود بودن, ممنوع!

به محل پارک پانصد متر مانده：
یعنی گاهی کارت را  تعطیل کن و برای تفریح و استراحت خود و همسرت وقت بگذار.
متنی زیبا از فروید پدر روان شناسی دنیا…

وقتى می شود دقایق عمرت را با آدم هاى خوب بگذرانى، چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایى کنى که با دل هاى کوچکشان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزى هاى بچه گانه اند …
یا مدام براى نبودنت…
براى خط زدنت تلاش مى کنند؟…

نه! همیشه جنگیدن خوب نیست!…
من همیشه جنگیده ام تا چیزى را عوض کنم…

اما این روزها فهمیده ام که با آدم هاى کوته نظر نباید جنگید…

فهمیده ام براى اثبات دوست داشتن نباید جنگید…

براى به دست آوردن دل آدم ها نباید جنگید…

براى اثبات خوب بودن نباید جنگید…

این روزها نسخه فاصله گرفتن را مى پیچم براى هر کسى که رنجم مى دهد…

از آدم هایى که زیاد دروغ مى گویند…
فاصله می گیرم…

از آدم هایى که زیاد ظلم می کنند…
فاصله می گیرم…

از آدم هایى که حرمتم را نگه نمی دارند…
فاصله می گیرم…

با حقارت برخى آدم ها و دل هایشان نباید جنگید…

باید نادیده شان گرفت …
و گذشت …
و بخشیدشان…
نه براى این که مستحق بخشش اند…
براى این که من مستحق آرامشم…………